pagina 11 Tenerife - Zs. 25 jan. 2020
Punta de Alcala
Een prachtige dag om een paar uurtjes naar het zwembad te gaan, want de weersomstandigheden zijn ideaal.
Het wordt echter maar een uurtje omdat daar ineens een groot wolkendek verschijnt. En zo te zien zit er weinig beweging in.
Na de lunch maken we een ritje langs de westkust met als doel Punta de Alcala. Ook dit kennen we niet. Meteen rijden we daar naar de kust en wandelen verder over een pad langs de waterkant.
De kust heeft veel rotsen.
Het wandelgebied is netjes. Voor kinderen is er een speeltuin en voor mensen met een rolstoel is ook aan gedacht.
Ondertussen zijn we bij het bord 'Playa Jaquit' aangekomen.
Om te zwemmen heeft men een stuk afgeschermd. Maar nu is het geen zwemweer… er staat een frisse, harde wind. Wij hebben zelfs een trui aangetrokken. Toch durven er een paar mensen het koude
water te trotseren. Dapper hoor!
We keren om en lopen terug naar het beginpunt om daarvandaan de andere kant op te lopen. (Is dit nog duidelijk?). Daar op de hoek zit een restaurant.
Het volgende tafereel is zeker een foto waard. Bloemen op het muurtje voor ons met uitzicht op Alcala en het haventje.
Op een hoog stuk land in de verte staan bananenplantages. Bij de opening naar zee, waar bootjes doorheen gaan, gutst het water een stuk naar binnen.
Via enkele straatjes van deze plaats wandelen we terug naar de auto. Weer een indruk rijker!
Iets noordelijker aan deze kust ligt Puerto de Santiago. Hier is zon! En het is druk met verkeer en toeristen. Aan weerskanten van een lange weg door de stad is het een en al winkeltjes, restaurantjes,
terrasjes en hotelletjes. Ziet er gezellig uit, maar Herman heeft zo iets van wegwezen hier.
Daarom rijden we de bergen in richting Tamaimo.
Onderweg stoppen we bij een uitkijkpunt. Alleen valt er niet veel te zien omdat er een gebouw staat dat alle zicht wegneemt. Dat is jammer. De stad Tamaimo
is niet zo bijzonder en we rijden via Guia de la Isora over de snelweg naar huis.
In het complex bij restaurant Costa Caleta gaan we dineren. Herman bestelt minestrone soep. Deze smaakt heerlijk zegt hij. Dat het wordt opgediend in een supergroot wit bord in de vorm van een
steek, een soort po vorm, mag de pret niet drukken.
verder